Leczenie drżenia samoistnego za pomocą propranololu

 

Propranolol a drżenie samoistne

Analizując charakterystykę produktu leczniczego z propranololem (Propranolol WZF) można natrafić na informację, że jest to lek wskazany do farmakoterapii drżenia samoistnego. Propranolol należy do grona preparatów zwanych beta-adrenolitykami – oznacza to, że przyczynia się on do hamowania aktywności receptorów beta-adrenergicznych β1 i β2. Właściwości propranololu polegają na ograniczeniu oddziaływania katecholamin (adrenalina i noradrenalina) na wspomniane receptory, co w konsekwencji powoduje osłabienie siły skurczu mięśnia sercowego i zmniejszenie częstotliwości jego rytmu oraz spadek ciśnienia tętniczego.

Propranolol ograniczając oddziaływanie adrenaliny i noradrenaliny przyczynia się do zmniejszenia somatycznych objawów zaburzeń lękowych, wśród których może występować drżenie mięśniowe. Niemniej jednak propranolol okazuje się skuteczny w redukcji drżenia samoistnego, które nie jest powiązane z występowaniem chorobliwego lęku i niepokoju. Mechanizm działania tego leku w farmakoterapii choroby Minora nie został poznany. Pacjentom podaje się od 80 do 160 mg propranololu na dobę – wedle niektórych wskazań, dawka ta może wynosić od 240 do 320 mg dziennie. Ilość ta powinna być podzielona na pomniejsze porcje. Lek poleca się stosować w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu, co umożliwia zastosowanie preparatu kilka razy w trakcie dnia.

 

Inne sposoby leczenia drżenia samoistnego

Farmakoterapia choroby Minora może być realizowana także innymi preparatami:

  • prymidon (25-750 mg);
  • gabapentyna (1200 mg);
  • topiramat (300-400 mg);
  • alprazolam (0,75-2,75 mg);
  • zastrzyki z toksyny botulinowej (100 jednostek aplikowanych w mięśnie zginaczy i prostowniki ręki).

W leczeniu drżenia samoistnego wykorzystuje się też zabiegi neurochirurgiczne. Talamotomia jest operacją polegającą na niszczeniu jąder wzgórza odpowiedzialnych za generowanie drżenie mięśni. Drugim jest elektryczna stymulacja głębokich części mózgowia.

 

Bibliografia

  1. Siemiński M., Nyka WM., Nitka-Siemińska A. „Drżenie samoistne”. Forum Medycyny Rodzinnej 2007, 1(3): 250-254.

Zobacz też:

metoprolol.pl

Najnowsze poradniki:

Czytaj więcej